دیدار مدیر کل معاون توانبخشی و رئیس اداره پذیرش بهزیستی فارس با نازنین ابوالوردی

سندروم آشر یک بیماری ژنتیکی است که هم بر شنوایی و هم بر بینایی فرد تأثیر می‌گذارد. این بیماری انواع مختلفی دارد؛ کودکانی که به نوع اول این سندروم دچار هستند از ابتدای تولد با نابینایی و ناشنوایی شدید به دنیا می‌آیند که در نتیجه قادر به تکلم نیز نیستند. در این شرایط نه تنها این کودکان با مشکلات تعادلی رو به رو می‌شوند، بلکه آموزش دادن به آن‌ها و حتی برقراری ارتباط با دنیای اطراف برایشان با چالش‌های بسیاری همراه است؛ چالش‌هایی که با زندگی در جوامعی چون ایران که امکانات محدودی برای معلولان فراهم است، دو چندان می‌شود.

نازنین یکی از جوانان ایرانی است که به این سندروم دچار است. او نابینا و ناشنواست و قادر به تکلم نیست. اما به نسبت توان خواهان چند معلولیتی از مهارت‌ها و توانایی‌های بسیاری برخوردار است؛ توانایی‌هایی که نتیجه‌ی ٢٧ سال زحمت و تلاش‌های شبانه‌روزی مادرش است.

نازنین تنها کسی است که با وجود ابتلاء به این سندروم توانست به دانشگاه برود. از آنجا که امکانات آموزشی و حمایت‌های ویژه از این کودکان وجود ندارد، همگی بدون کسب هیچ مهارت خاصی مانند خواندن، نوشتن و از همه مهم‌تر ارتباط با دیگران رها و غالباً توسط خانواده‌ها نادیده گرفته می‌شوند. جمیله آفریده، مادری است که نه تنها از کودک خود در این شرایط قطع امید نکرد بلکه طی این سال‌ها با روشی ابتکاری تلاش کرده برای فرزندش پل ارتباطی با جهان اطراف بسازد. آفریده دوشادوش دخترش قدم برمی‌دارد تا جایی که اکنون هر دو به تازگی از رشته طراحی فرش برای مقطع کارشناسی، فارغ‌التحصیل شده‌اند.