تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی/ گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

مددکاری، کلید واژه و شالوده اصلی سازمان بهزیستی است. فرقی ندارد در چه جایگاه و منصبی خدمت کنی، در سازمانی که هدف یاری رساندن و دستگیری است، تمامی هویت شغلی‌ات با حرفه‌ی مقدس مددکاری پیوند می‌خورد.

فرقی ندارد که سوار بر ماشین اورژانس اجتماعی باشی یا در خانه سالمندان دستان مادر پیری را بگیری، شاید هم در یک مرکز توانبخشی به نوجوان دارای معلولیتی که گرفتار سرخوردگی و یاس است کمک می‌کنی که به توانایی‌هایش ایمان بیاورد، ناامیدی را کنار بگذارد و در مسیر تحقق رویاهایش گام بردارد. شاید هم  با زنی که در این دنیا خود را تنهاترین و طردشده‌ترین انسان روی کره زمین می‌بیند در گوشه‌ای از مراکز نشسته‌ای و گپ می‌زنی...

مددکاری با شکست و یاس، شادی و شعف در هم آمیخته شده است و کسانی که در این وادی قدم گذاشته‌اند با خودخواهی و خودبینی و تکبر غریبه‌اند. اگر از خاطرات هرکدام از افرادی که در این حرفه خدمت می‌کنند، بپرسی قطعا برایت از تجربه‌ای شیرین از نشاندن لبخند بر لبان یک انسان دردمند  تعریف می‌کنند که هربار آن را به یاد می‌آورند، لذت آن تجربه مجددا برایشان تکرار می‌شود و سراسر لبریز از احساس شعف می‌شوند. اگر از تاثیرات حرفه مددکاری در زندگی‌شان بپرسی، برایت از لحظاتی تعریف می‌کنند که شبیه معجزه بوده و ندانسته‌اند چطور گره کور مشکلاتشان در لحظه‌ای از هم گسسته است.

گاهی قلبت تند می‌زند و گاهی اشک در چشمانت حلقه می‌کند. گاهی از حکمت خدا می‌آموزی و گاهی شکایت به پیشگاهش می‌بری. استیصال و درماندگی، شادی و شعف با ماهیت این حرفه عجین شده است ولی درنهایت مثل یک سلوک معنوی از این جریان خودسازی سربلند بیرون می‌آیی زیرا خداوند دست‌هایی که خدمت می‌کنند را بیشتر از لب‌هایی که دعا می‌کنند، دوست دارد.

زمانی که در مراکز شبه خانواده، خاله یا عمو صدایت می‌زنند. زمانی که با خوشحالی و شوق از تو تشکر می‌کنند، زمانی که گلایه می‌کنند و کاری از دستت به جز گوش شنوا بودن بر نمی‌آید، لحظاتی را تجربه می‌کنی که دیگر سر از این خمار مستی برنخواهی داشت.

ما مددکاری را از مولایمان آموختیم. همان که دغدغه یتیمان و مسکینان داشت. همان که می‌گفت هر کسی که دست نوازش بر سر یتیمی بکشد، خداوند رحمان به هر تارمویی که از زیر دست او بگذرد برایش ثواب می‌نویسد. همانکه به همه فرمانروایان عالم آموخت که وظیفه‌ی یک حکومت عدالت گستر و مردم دوست، رسیدگی دقیق و مهرآمیز به حال و روز طبقات رنجدیده و محنت کشیده و آسیب‌دیده است.

اینجانب ولادت امام علی(ع) و روز مددکار را به خانواده بزرگ بهزیستی و تمامی مددکارانی که دغدغه آرامش دیگران، بی قرارشان می‌کند، تبریک و شادباش عرض می‌نمایم و از درگاه خداوند منان برای آنها طول عمر باعزت مسئلت می‌نمایم.

مسعود فیروزی

مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی